Het chocoladetruffeltje

Ik besloot mezelf eens te verwennen met een ijskoffie. Met zo’n enorme toef slagroom erop, je weet wel. Ik was al vaker geweest bij dit lunchrestaurant en als ik dan een latte bestelde, kreeg ik er altijd een klein chocoladetruffeltje bij. En ja, dat kleine truffeltje smolt op mijn tong. Het was verrukkelijk.
Tussen de latte en de ijskoffie zat dik 2 euro verschil. Maar ach, ik vond dat ik mezelf mocht verwennen (ik had een succes behaald, ik was zielig, heel vrolijk, ach, er is altijd een reden om iets lekkers te kopen toch?) dus ik ging voor de ijskoffie.
De eigenaresse nam mijn bestelling op. Ik trok de stoute schoenen aan en vroeg of bij de ijskoffie ook zo’n lekker chocoladetruffeltje kwam. “Nee, die zit er niet bij”. Ik reageer teleurgesteld dat ik dat jammer vind omdat ik dat zo vreselijk lekker vind. “Maar je kunt het er wel bij bestellen?” zegt ze vragend. Dat besloot ik niet te doen, omdat die ijskoffie al € 5,75 kostte.
Mijn ijskoffie werd gebracht, zonder truffeltje dus, en ik heb er natuurlijk van genoten.

Toch heb ik een nare smaak overgehouden aan dit bezoek.
Mijn “gastvrijheid hart” kreeg een knauw. Kijk, elk restaurant maakt eigen keuzes wat betreft verkoopprijs. En die is natuurlijk gebaseerd op inkoopprijzen en een winstmarge. Of misschien vinden ze de ijskoffie al zoet genoeg en merken ze dat het meestal niet wordt opgegeten (kan ik me niet voorstellen natuurlijk). Maar hoe vaak wordt er op een dag gevraagd naar zo’n ieniemienie truffeltje? Bij een koffie wordt het wél geserveerd, bij een latte ook. Maar niet bij een ijskoffie van € 5,75? Als nou elke dag er 100x gevraagd wordt om zo’n ding dan snap ik dat je dat niet weg gaat geven. Echt, geloof me, dat snap ik wel. Maar wat kost zo’n ienieminie truffeltje nou?
De eigenaresse had mijn hospitality hart harder kunnen laten kloppen als ze met een knipoog had gezegd: “Weet je wat, ik doe hem er gewoon bij, speciaal voor jou. Niet verder vertellen he?”

Dan had ik nóg meer genoten van de ijskoffie.

Wat vinden jullie? Wel of niet weggeven aan mij?

p.s. En nu weer snel naar de sportschool… 😉